Baśniowa twórczość Kingfisher – Cierń, Wypieki defensywne, Pokrzywa i kość
- Ola Paradowska
- 15 paź 2024
- 5 minut(y) czytania
Kim jest Kinfisher?
T. Kingfisher to pseudonim Ursuli Vernon. Ta szeroko utalentowana amerykańska pisarka urodziła się w 1977 w Japonii. Przeprowadzała się 18 razy w ciągu 20 lat i mieszkała na trzech różnych kontynentach. Obecnie zamieszkuje Karolinę Północną. Zaczynała od tworzenia ilustracji i komiksów. Jej twórczość już wtedy otrzymywała nagrody, szczególnie duże uznanie zyskała powieść graficzna Digger. Następnie zaczęła tworzyć książki dla dzieci, które łączyły ilustracje z tekstem. Co ciekawe, powieści dla dorosłych czytelników wydaje już pod pseudonimem. Są to często retellingi baśni, a także innych utworów (najnowsza powieść to jej wersja Upadku domu Usherów autorstwa Poego). Niestety w Polsce ukazała się tylko część jej twórczości, większość można przeczytać tylko w angielskiej wersji.*
Do tej autorki przyciągnęła mnie jej popularność. Co prawda pisze ona regularnie od 2010, ale osobiście usłyszałam o niej około roku temu. To wtedy na polskim rynku ukazały się Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek. Ta lekka i przyjemna powieść łączy w sobie magię, komedię i w pewien sposób powieść łotrzykowską (lub ogólnie przygodową). W tym magicznym świecie Vernon ukazała wiele oryginalnych motywów oraz swoje spojrzenie na magię i jej działanie. W tym samym roku na naszym rynku pojawiła się chyba najgłośniejsza powieść tej autorki – Pokrzywa i kość. To całkiem inna historia ukazująca prawdziwy, baśniowy świat. Kingfisher nie stworzyła retellingu do konkretnej baśni, ale wykorzystała wiele motywów baśniowych, by ukazać swoją, dość mroczną, wizję. To zdecydowanie najpoważniejsza jej książka, która łączy elementy magiczne z realistycznymi. Ostania omawiana tu powieść – Cierń – łączy w sobie lekkość Wypieków... i magiczność Pokrzywy..., jednak jej końcówka jest równie brutalna jak ten drugi utwór Kingfisher. Warto zauważyć jak kreatywna i wszechstronna jest ta autorka – zgrabnie porusza się zarówno w komedii jak i w cięższych formach. Sięgnęła nawet po coś na kształt thillera, ale o tym porozmawiamy w następnej recenzji. Dziś chcę dla Was omówić te trochę ''starsze'' utwory Ursuli Vernon.
Wypieki defensywne
Zacznijmy od najsłodszej z dziś omawianych historii. I to dosłownie, bo główną bohaterką Wypieków Defensywnych jest nastoletnia piekarka Mona. Dziewczyna żyje sobie spokojnie piekąc ciasto i ożywiając magią pierniczki, gdy pewnego dnia... w piekarni jej Ciotki zostaje popełnione morderstwo.
Kingfisher tym razem nieźle mnie zaskoczyła. Napisała bowiem komedię, w której główną rolę gra zwyczajna, bardzo młodziutka dziewczyna. Jest taka jak każdy z nas, oprócz tego że włada magią ograniczoną jedynie do ciasta. W jej normalność wkrada się zbrodnia, niebezpieczeństwo i wojna, która zmienia życie małej piekarki. Jednak wszystko to opisane jest w niezwykle komediowy, lekki sposób. Jest kilka poważnych scen, ale na większości śmiałam się do siebie. Nie chcę zdradzać Wam za wiele fabuły, bo to właśnie ciągłe zwroty są największą zaletą tej książki.
Jednak mimo wszystko powieść ta nie wpada w infantylność, starszy czytelnik też wyciągnie tu coś dla siebie. Po pierwsze ciekawą opowieść o odwadze, po drugie – o tym by cenić swój talent i kochać to co się robi. Jeszcze głębiej doszukać się można tematów wykluczenia i wykorzystywania jednostek utalentowanych. Widzę to wszystko, ale dla mnie Wypieki pozostaną głównie komedią. Zabawną, lekką, ale mniej głęboką niż myślą niektórzy.
Tę powieść poleciłabym młodym czytelnikom (wczesnym nastolatkom) oraz ludziom, którzy chcą przeczytać coś interesującego i zabawnego. Jeżeli kochacie słodkości (tak jak ja) to powinniście się dobrze bawić. ☺
Cierń
Cierń był moją pierwszą książką Kingfisher, z którą się spotkałam. Bardzo się cieszę, że to była właśnie ta historia. Krótka, ciepła i słodka opowieść zabrała mnie do baśniowego, choć nieco mrocznego, świata.
Tym razem autorka zabiera się za retelling baśni. Jest to opowiedzenie historii na nowo, w którym nie przyjmuje się na wiarę narzuconych wcześniej ról. Bo czy naprawdę Wróżka Chrzestna przeklęła Śpiącą Królewnę? I czy księżniczka powinna zostać zbudzona pocałunkiem? Kingfisher pisze swoją wersję baśni, w której role zostaną odwrócone.
Uwielbiam retellingi i tym razem miło się zaskoczyłam. Przez długi czas książka bardzo niewiele nam zdradza o sobie. Nie wiemy w jakim świecie się znajdujemy, kim jest Ropuszka i dlaczego strzeże sama pewnej ruiny. Ten malowniczy, powolny wstęp był pięknym wprowadzeniem do historii. Styl Kingfisher, jej talent do opisywania delikatności i natury uwiódł mnie już na początku. A później powoli zaczęłam odkrywać karty i zostałam całkowicie kupiona. Dlaczego? Dzięki bohaterom i budowie świata. Zajmijmy się najpierw tymi pierwszymi – są cudowni. Ropuszki po prostu nie da się nie lubić (i jej nie współczuć), a Rycerz ukazuje piękną, gentelmańską postawę, którą od razu mnie zauroczył. Cierń to prosta historia, ale bohaterowie sprawiają, że czytelnikowi naprawdę zależy, by dobrze się skończyła. Jeżeli zaś chodzi o świat to został on bardzo ciekawie wykreowany. Autorce udało się nawiązać do motywów baśniowych, które nie są aż tak oczywiste – wodnice czy bogini w ciele królika pasują idealnie do tego świata, acz nie spotkałam ich nigdzie indziej.
Cierń jest więc prostym retellingiem, ale z ciekawymi pomysłami word buildingowymi. Tę książkę Kingfisher mogłabym polecić każdemu, kto chce przeczytać coś lekkiego, przyjemnego i odprężającego. Myślę też, że warto od tej pozycji zacząć swoją przygodę z utworami tej autorki.
Pokrzywa i kość
Pokrzywa i kość jest większym, epickim przedsięwzięciem naszej dzisiejszej autorki. To zdecydowanie najmroczniejsza książka z dzisiejszej listy, która zbiera w sobie wiele baśniowych motywów. Mamy tu księżniczkę i księcia, czarownicę i wróżkę chrzestną. Tyle że książę jest człowiekiem do szpiku kości złym, a księżniczka chce go zabić, by uratować swoją siostrę. Czarownica to trochę szalona starsza pani z kurą (w której siedzi demon), a wróżka chrzestna także jest stara (ale mało przydatna). Jeżeli podoba Wam się to przedziwne połączenie to książka Kingfisher jest właśnie dla Was.
Na początku zszokowała mnie mroczna strona tej historii. Pokrzywę... poleciłabym tylko starszym czytelnikom. Jest tu sporo mroku, śmierci, tematów okołoporodowych i ogólnie rozumianej beznadziei. Jednak w tym mrocznym świecie jest też miejsce na piękno, uczciwość i przyjaźń. To w głównej mierze opowieść o siostrzeństwie – w końcu młodsza siostra próbuje uratować starszą, ale przy okazji odnajduje siłę w sobie i w innych ludziach. Z początku niezbyt polubiłam Marrę, ale gdy zrozumiałam jej historię i motywy bardzo się do niej przywiązałam. Inni bohaterowie też zostali ciekawie przedstawieni, jednak to głównie nasza księżniczka pcha historię do przodu. To ona pokazuje nam swoimi oczami nowe światy, wprowadza w magię, której wcześniej nie znaliśmy. I znów – word building tej powieści jest cudowny. Zaskakujący, nietypowy, choć niezbyt skomplikowany. Spodoba się tym starszym czytelnikom, którzy lubią polityczne intrygi. Bowiem zły książę nie może zostać tak po prostu zabity, bo w tym świecie wszystko ma konsekwencje. A Marra i jej wesoła kompania będą musieli sobie z nimi poradzić.
Muszę przyznać, że to (jak na razie) moja ulubiona książka Kingfisher. Jest mroczna, ale bez przesady. Ciekawa, choć opiera się na znanych motywach. Wciągająca przez historię i postaci. Na koniec trudno mi było zostawić tych cudownych bohaterów, bo tak się do nich przywiązałam.
Co Kingfisher robi dobrze?
Świetne retellingi - proste, ale z pewnym twistem, więc czytelnik się nie nudzi,
Ciepłe, miłe historie z nutą mroku,
Doskonale wykreowani bohaterowie, szczególnie męscy (dawno nie czytałam o takich gentelmanach!),
Angażujące prowadzenie historii – nie da się tu nudzić,
Potrafi posługiwać się humorem,
Do znanych historii wprowadza swoje, oryginalne pomysły.
_________________________________________________________ *Ursula Vernon, Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ursula_Vernon [data dostępu: 15.10.2024]
Comments